Bewuster ondernemen

‘Wij willen voor onszelf beginnen’.

Leo en Nadine zitten tegenover mij. Na een eerste telefonische kennismaking hebben we deze vrijdagmiddag afgesproken op mijn kantoor. Wat later op de middag, want Leo moest tot 16.00 uur werken.

‘Ik heb een product bedacht dat er nog niet is’, zegt hij enthousiast en Nadine knikt bevestigend, ‘ons gevoel zegt dat het een succesvol concept kan worden’.

Ik buig wat naar voren en volg de handelingen en gezichtsuitdrukkingen van Leo en Nadine. Zoals Leo mij al zei aan de telefoon, ze hebben geen enkele ervaring met ondernemen. En ook niet met adviseurs, dat kan ik aan hen zien, ze schuiven schuchter op hun stoelen op en neer.

‘Ik ben benieuwd’, zeg ik, ‘leg me eens uit of laat me eens zien wat je bedacht hebt’. Leo bukt zich en pakt uit zijn tas een pot met zoetjes van een bekend merk.

Daarna bukt hij weer en pakt een doosje uit de tas. Het lijkt op een doosje medicijnen en na opening ervan is het dat ook, ik zie strips waarin ooit aspirines gezeten hebben.

‘Zo’, zegt hij, ‘dit zijn de componenten van ons idee’. Ze kijken mij aan en wachten overduidelijk op een reactie.

Ik aarzel eventjes en kijk nog een keer naar aan de ene kant de zoetjes en aan de andere kant het doosje aspirines. Er begint mij iets te dagen.

‘Als het is wat ik denk dat het is, dan gaan jullie deze twee producten in elkaar schuiven. Klopt dat?’. Ze kijken elkaar aan en lachen.

‘Ja Marc, je hebt het helemaal goed. Kijk maar!’, zegt Leo en hij duikt nog een keer zijn tas in om er een medicijnstrip eruit te halen met daarin per eenheid een zoetje. Zelf in elkaar geknutseld, overduidelijk een prototype, maar het maakt meteen helder wat de bedoeling is. Een geslaagd ontwerp wat dat betreft.

 

Er valt een stilte aan tafel. Ik kijk naar de strip en probeer mijn gedachten te ordenen, ze flitsen van links naar rechts. Een bestaand product, een bestaande verpakking, samengevoegd tot een nieuw verkoopelement. Er komen meteen wat vragen naar voren. Ik krijg geen tijd om ze te stellen.

‘Je zult je natuurlijk afvragen of hier een markt voor is. Ook zul je je afvragen wie wat gaat doen, wanneer, hoeveel enz. En tenslotte vraag jij je uiteraard af wat de achterliggende gedachte achter dit product is’.

Leo maait redelijk wat gras voor mijn voeten weg, ze verwachten deze vragen blijkbaar.

Ik schrijf een paar steekwoorden op: innovatie, markt, product, productie, vaardigheden ondernemers, risico en, niet onbelangrijk, euro’s.

‘Laten we bij het begin beginnen’, zeg ik, ‘leg me eens uit, Leo en Nadine, hoe een hovenier en een part-time secretaresse bij een bank hierop zijn gekomen’.

Leo vertelt, af en toe onderbreekt Nadine hem en vult aan, hoe ze alle twee eigenlijk al jaren “iets” voor zichzelf hebben willen beginnen. Allerlei ideeën zijn de revue gepasseerd, van een mobiel uitdeukbedrijf via een lunchroom tot de franchise van een chocoladewinkel. Steeds hebben ze elk idee onderzocht en ook steeds hebben ze niet doorgedrukt. Waarom? Het product of de dienst was wellicht wel in orde, maar de stap durven nemen om hun comfortzone te verlaten was een brug te ver. Altijd was er wel een reden om het niet te doen: onze zoon gaat straks studeren en we willen niet dat hij een studiebeurs neemt; we moeten wel kunnen blijven pinnen in de supermarkt; als het fout gaat wat hebben we dan; we kunnen vast nooit aan het geld komen.

 

Ik steek mijn vinger lichtjes op om iets te vragen, Leo valt stil. Ik laat deze stilte bewust even vallen om de wat negatieve teneur uit het verhaal te doorbreken. Het gaat me teveel over “waarom niet” in plaats van “waarom wel”.

‘Waarom willen jullie eigenlijk voor jezelf beginnen?’, vraag ik, ‘je hebt het toch goed? Twee inkomens, kinderen het huis uit, eindelijk kunnen doen en laten wat je wilt’.

Dit keer neemt Nadine het woord.

‘Heel simpel Marc, wij willen sturing geven aan ons eigen leven. We zijn nu midden veertig en hebben al vele jaren voor een baas gewerkt. Heel leuk werk overigens, maar we hebben geen enkele invloed op de bedrijven waarvoor Leo en ik werken. En we hebben geen enkele invloed op ons werkzame leven, we volgen de route die is uitgestippeld. Dat willen we niet meer’.

Leo knikt bevestigend, dit willen we niet meer. Eerlijk gezegd, het klinkt overtuigend.

‘Vinden jullie jezelf ondernemers?’.

Ze schudden beiden ontkennend hun hoofd. Nee, dat zijn we niet.

‘Maar we willen alles leren, we staan overal voor open en hard werken, dat kunnen we!’. Leo balt er nog net zijn vuisten niet bij.

‘Durven jullie alles op het spel te zetten? Je baan, je huis, je spaargeld, alles?’. Laat ik nog maar eens een bommetje onder het gedroomde ondernemerschap leggen.

Ze kijken elkaar aan. Leo pakt de strip op, Nadine kijkt ernaar en ze knikt.

‘Hier gaan we voor, hiervoor durven we huis en haard in te zetten. We hebben het er met de kinderen over gehad, zij staan achter ons. Pap en mam, zeiden ze, als dit jullie gelukkig maakt, dan ga ervoor. En als we kunnen helpen, je weet ons te vinden’.

Ik voel de emotie bij beiden. Ze voelen dat ze samen voor een enorme stap staan. Ze hebben nog geen vleugels om in de lucht te blijven, maar toch durven ze de diepte in te springen.

De ruimte heeft zich naast de emotie gevuld met passie, met onzekerheid, met de drang naar het onbekende. Ik laat ze even alleen en ga voor ons drieen op zoek naar koffie.

 

Als ik even later terugkom ligt de strip midden op tafel. Ik schat in dat ze het bewust zo hebben neergelegd. Leo kijkt me aan.

‘Marc, dit is wat we willen, dit is wat we gaan doen. We weten alleen niet hoe en nog minder weten we waar het gaat eindigen. Wil je ons begeleiden op deze reis?’.

De vraag is eerlijk, oprecht en vanuit het hart. Wie ben ik om daar nee tegen te zeggen.

Dat doe ik dan ook niet, ik zeg ja. Ik leg ze uit wat Bewuster Ondernemen inhoudt en wat ik voor ze wil en kan betekenen. Dat we mooie momenten gaan meemaken, maar ook moeilijke. Dat we doorlopend keuzes zullen moeten maken, hoe zwaar en hoe vervelend sommige ook zullen zijn. Maar dat het de moeite waard zal zijn. Dichter bij jezelf kun je niet komen.

Leo steekt me zijn hand toe. Een ferme handdruk volgt, ook die van Nadine is overtuigend, resoluut. Vanmiddag begint hun reis.

 

Als ze de deur uitlopen kijk ik hen na. We hebben een volgende afspraak gemaakt voor over vier dagen. Ik heb ze huiswerk meegegeven om te beoordelen wat de kansen en bedreigingen zullen zijn, vooral op het persoonlijke vlak. Ik ben benieuwd naar hun bezoek volgende week. Wordt vervolgd.

 

Alle in deze blog genoemde personen en producten zijn fictief. Iedere overeenkomst met bestaande personen en/of producten berust op louter toeval.